1-(2-متوکسی فنیل)پیپرازین هیدروکلراید CAS: 5464-78-8
شماره کاتالوگ | XD93321 |
نام محصول | 1-(2-متوکسی فنیل)پیپرازین هیدروکلراید |
CAS | 5464-78-8 |
فرم مولکولیla | C11H17ClN2O |
وزن مولکولی | 228.71848 |
جزئیات ذخیره سازی | محیط |
مشخصات محصول
ظاهر | پودر سفید |
آساy | 99% دقیقه |
هیدروکلراید 1-(2-متوکسی فنیل)پیپرازین که به نام هیدروکلراید 2-متوکسی فنیل پی پرازین یا 2-MeOPP HCl نیز شناخته می شود، یک ترکیب شیمیایی با کاربردهای متنوع در زمینه های مختلف علمی، عمدتاً در شیمی دارویی و تحقیقات علوم اعصاب است. یکی از کاربردهای عمده آن -(2-متوکسی فنیل)پیپرازین هیدروکلراید استفاده از آن به عنوان پیش ماده در سنتز ترکیبات فعال زیستی است.این ترکیب به عنوان بلوک ساختمانی برای تولید داروهای دارویی با هدف قرار دادن مناطق مختلف درمانی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی و اسکیزوفرنی عمل می کند.با استفاده از ترکیب 2-متوکسی فنیل پی پرازین در مولکول های دارو، محققان می توانند ساختار را برای افزایش خواص دارویی و بهبود گزینش پذیری گیرنده های خاص در سیستم عصبی مرکزی اصلاح کنند. گیرنده ها، از جمله گیرنده های سروتونین و دوپامین.این فعالیت تحقیقاتی را در مورد پتانسیل آن به عنوان یک ترکیب روانگردان و به عنوان ابزاری برای مطالعه اختلالات عصبی مرتبط با این گیرنده ها انجام داده است.درک فعل و انفعالات این ترکیب با گیرندههای مغز میتواند بینشهای ارزشمندی را در مورد توسعه مداخلات درمانی جدید ارائه کند.این ماده به عنوان متابولیت برخی از مواد روانگردان عمل می کند که به محققان امکان می دهد واکنش بدن به این ترکیبات و مسیرهایی که از طریق آن تجزیه می شوند را درک کنند.این ترکیب همچنین میتواند به شناسایی و تایید وجود داروهای غیرقانونی یا متابولیتهای آنها در نمونههای بیولوژیکی کمک کند و آن را به ابزاری ارزشمند در سمشناسی پزشکی قانونی تبدیل کند. توجه به این نکته ضروری است که هیدروکلراید 1-(2-متوکسی فنیل)پیپرازین باید به درستی مورد استفاده قرار گیرد. مراقبت و رعایت دستورالعمل های ایمنی.دانش جامع از برگه های اطلاعات ایمنی و استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب برای اطمینان از حمل و نقل ایمن و به حداقل رساندن خطرات احتمالی مرتبط با این ترکیب بسیار مهم است. به طور خلاصه، هیدروکلراید 1-(2-متوکسی فنیل)پیپرازین نقش مهمی در تحقیقات شیمی دارویی و علوم اعصاب ایفا می کند. .استفاده از آن به عنوان یک بلوک ساختمانی در سنتز دارو امکان توسعه ترکیباتی با کاربردهای درمانی بالقوه را فراهم می کند.تعامل آن با گیرنده های انتقال دهنده عصبی نیز آن را به ابزاری ارزشمند برای درک اختلالات عصبی و متابولیسم دارو تبدیل می کند.با این وجود، باید اقدامات احتیاطی مناسب برای اطمینان از حمل و نقل ایمن و به حداقل رساندن خطرات احتمالی هنگام کار با این ترکیب انجام شود.