محصولات

پانزده متالوینترکالاتور مبتنی بر پلاتین (II) ساخته شده اند که از لیگاندهای جایگزین 1،10-فنانترولین (فن) از جمله 5-کلرو-1،10-فنانترولین (5-Cl-phen)، 5-متیل-1،10- استفاده می کنند. فنانترولین (5-CH3-فن)، 5-آمینو-1،10-فنانترولین (5-NH2-فن)، 5-نیترو-1،10-فنانترولین (5-NO2-فن) و دی پیریدو[3،2-d :2'،3'-f]quinoxaline (dpq)، و اتیلن دی آمین غیر کایرال (en) و لیگاندهای کمکی کایرال 1S,2S-دیامینو سیکلوهگزان (S,S-dach) و 1R,2R-دیامینو سیکلوهگزان (R,R-dach) .سمیت سلولی آنها در رده سلولی لوسمی موش L1210 با استفاده از روش های مهار رشد تعیین شد.سیتوتوکسیک ترین کمپلکس های فلزی آنهایی هستند که حاوی لیگاندهای کمکی S,S-dach و لیگاندهای بینابینی 5-CH3-phen هستند.یک متالوینترکالاتور [Pt(5-CH3-phen)(S,S-dach)]Cl2 (5MESS)، افزایش 5-10 برابری سمیت سلولی را در مقایسه با عامل بالینی سیس پلاتین نشان می دهد.از آزمایشات اتصال DNA به نظر می رسد که تفاوت معنی داری بین هیچ یک از کمپلکس های فلزی وجود نداشته باشد، که نشان می دهد نه میل پیوند DNA و نه نحوه تشکیل ترکیب اضافی اتصال/DNA تنها عامل تعیین کننده سمیت سلولی این خانواده از پلاتین (II) نیستند. فلزیاب ها