محصولات

5،6،7،7a-Tetrahydrothieno[3،2-c]pyridine-2(4H)-one هیدروکلراید، همچنین به عنوان هیدروکلراید ریلوزول شناخته می شود، دارویی است که عمدتا در درمان اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) استفاده می شود. همچنین به عنوان بیماری لو گهریگ شناخته می شود.این یک داروی خوراکی است که با تعدیل سطح گلوتامات، یک انتقال دهنده عصبی تحریکی، در مغز عمل می کند. تصور می شود که هیدروکلراید ریلوزول با کاهش آزادسازی گلوتامات، مهار جذب گلوتامات و مسدود کردن گیرنده های گلوتامات عمل می کند.اعتقاد بر این است که گلوتامات در پیشرفت ALS نقش دارد و با تعدیل سطوح آن، ریلوزول هیدروکلراید ممکن است انحطاط نورون های حرکتی را کاهش دهد و به طور بالقوه به طولانی شدن بقا کمک کند. استفاده بالقوه در سایر اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر، مولتیپل اسکلروزیس و افسردگی.با این حال، اثربخشی آن در این شرایط هنوز در حال مطالعه است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. مانند هر دارویی، ریلوزول هیدروکلراید می تواند عوارض جانبی ایجاد کند.عوارض جانبی شایع عبارتند از تهوع، استفراغ، سرگیجه، ضعف و درد معده.عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر ممکن است شامل مشکلات کبدی، واکنش‌های آلرژیک و تغییرات در شمارش خون باشد.مهم است که قبل از شروع ریلوزول هیدروکلراید در مورد خطرات و مزایای بالقوه با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید. هیدروکلراید، دارویی است که برای درمان ALS با تعدیل سطح گلوتامات در مغز استفاده می شود.در حالی که در کاهش سرعت پیشرفت ALS موثر است، ممکن است عوارض جانبی نیز ایجاد کند که باید تحت نظر باشد.استفاده از آن در سایر بیماری های عصبی هنوز در حال بررسی است.