محصولات

سه گروه از میمون‌های نر بالغ سینومولگوس (Macaca fascicularis) در معرض 200 میکروگرم بر متر مکعب هگزا کلروپلاتینات آمونیوم [(NH4) 2PtCl6]، 200 میکروگرم (NH4) 2PtCl6 به طور همزمان با ppm 1 ppm، یا فقط 3 ppm ازن (1O) قرار گرفتند.حیوانات به مدت 6 ساعت در روز و 5 روز در هفته به مدت 12 هفته از طریق استنشاق در معرض قرار گرفتند.طرح تجربی شامل ارزیابی‌های چالش برونکو تحریک‌کننده برونکو تحریک‌کننده با متاکولین و Na2PtCl6، تست‌های پوستی آستانه Na2PtCl6، و سرم‌هایی برای تجزیه و تحلیل آنتی‌بادی‌ها بود.دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض 12 هفته، همین شاخص ها دوباره ارزیابی شدند.عملکرد ریوی پایه به طور قابل‌توجهی تحت‌تاثیر رژیم‌های مواجهه قرار نگرفت.با این حال، ترکیبی از قرار گرفتن در معرض O3 و (NH4)2PtCl6 به طور قابل توجهی غلظت پلاتین (Pt) نمک و متاکولین لازم برای افزایش میانگین مقاومت جریان ریوی (RL) 200٪ (EC200 RL) را کاهش داد.قرار گرفتن در معرض ازن یا پلاتین به تنهایی تأثیر معنی داری بر این پارامترها نداشت.ارزش پلاتین و متاکولین EC200 RL برای هر دو گروه در معرض پلاتین پس از قرار گرفتن در معرض همبستگی زیادی داشت.این داده‌ها نشان داد که قرار گرفتن در معرض ترکیبی O3 و پلاتین به طور قابل‌توجهی بیش‌تر از مواجهه با O3 یا نمک پلاتین به تنهایی، واکنش‌پذیری برونش اختصاصی (Pt) و غیر اختصاصی (متاکولین) را افزایش می‌دهد.قرار گرفتن در معرض ترکیبی O3 به علاوه پلاتین همچنین به طور قابل توجهی بروز تست های پوستی پلاتین مثبت را در مقایسه با سایر گروه های مواجهه افزایش می دهد.مشابه با تجربه انسانی، تست رادیوآلرگوربنت (RAST) برای آنتی‌بادی‌های خاص پلاتین به اندازه آزمایش مستقیم پوست در شناسایی افراد آلرژیک حساس نبود.