محصولات

رفتار بیوالکتروشیمیایی سه رنگ تری فنیل متان (TPM) که معمولاً به عنوان شاخص pH مورد استفاده قرار می‌گیرند، و کاربرد آنها در سیستم‌های انتقال الکترون واسطه برای بیواندهای گلوکز اکسیداز در سلول‌های سوخت زیستی مورد بررسی قرار گرفت.بروموفنول آبی، بروموتیمول آبی، بروموکرزول سبز از نظر بیوالکتروشیمیایی با دو واسطه پرکاربرد، بنزوکینون و فروسن کربوکسی آلدئید مقایسه شدند.مطالعات بیوشیمیایی از نظر اکسیداسیون آنزیمی، میل ترکیبی آنزیمی، کارایی کاتالیزوری و بازسازی کوفاکتور انجام شد.ویژگی‌های مختلف رنگ‌های TPM به‌عنوان واسطه توسط ویژگی‌های فرآیندهای اکسیداسیون/کاهش مورد مطالعه الکتروشیمیایی تعیین می‌شود.برگشت‌پذیری فرآیندهای اکسیداسیون/کاهش نیز از طریق وابستگی پیک‌های ولتامتری به نرخ‌های رفت و برگشت ایجاد شد.هر سه رنگ عملکرد خوبی در مقایسه با FA و BQ نشان دادند که در یک پیل سوختی نیمه آنزیمی ارزیابی شدند.آزمایش‌های پتانسیودینامیک و پاسخ توان، حداکثر چگالی توان 32.8 میکرووات سانتی‌متر مربع را برای فروسن کربوکسی آلدئید و به دنبال آن مقادیر مشابه به‌دست‌آمده برای رنگ‌های TPM در حدود 30 میکرووات سانتی‌متر مربع با استفاده از غلظت‌های گلوکز و واسطه‌ای 10 میلی‌مول در لیتر و 1.0 میلی‌مول در لیتر نشان دادند. ، به ترتیب.از آنجایی که هیچ مصرف واسطه ای در طول فرآیند بیوالکتروشیمیایی مشاهده نشد، و همچنین فرآیندهای بازچرخانی ردوکس خوب به دست آمد، استفاده از رنگ های تری فنیل متان در مقایسه با سایر سیستم های واسطه ای که با آندهای زیستی گلوکز اکسیداز و/یا سلول های سوخت زیستی استفاده می شوند، امیدوارکننده در نظر گرفته می شود.