محصولات

اثر اسیدوز، یک نشانه بیوشیمیایی ریزمحیط تومور، بر پیشرفت سرطان و متاستاز پیچیده است.هم اثرات جانبی و هم ضد توموری اسیدوز گزارش شده است و از ریزمحیط اسیدی برای تحویل خاص داروها، عوامل تصویربرداری و ساختارهای ژنتیکی به تومورها استفاده شده است.در این مطالعه، ما گسترش و چسبندگی کانونی سلول‌های ملانوما B16F10 را بررسی می‌کنیم که به‌طور ژنتیکی برای بیان بیش از حد گیرنده GPR4 با پروتئین G حساس به pH مهندسی شده‌اند.با استفاده از سنجش اتصال سلولی دریافتیم که بیان بیش از حد GPR4 گسترش سلول را به تأخیر می اندازد و مکان یابی فضایی مجتمع چسبندگی کانونی پویا، مانند محلی سازی چسبندگی کانونی فسفریله شده (FAK) و پاکسیلین را در pH اسیدی تغییر می دهد.پروتئین G و مسیرهای سیگنالینگ پایین دستی که مسئول این اثرات هستند نیز مورد بررسی قرار گرفت.با استفاده از مهارکننده Rho CT04 (C3 ترانسفراز)، مهارکننده‌های کیناز مرتبط با Rho (ROCK) Y27632 و تیازوویوین، مهارکننده زنجیره سبک میوزین کیناز (MLCK) استاوروسپورین یا یک سازه بازدارنده G12/13، گسترش سلولی که در آن ممانعت شد، بازسازی شد. فعال شدن مسیرهای Gq و Gs تأثیر کمی داشت یا هیچ تأثیری نداشت.در مجموع نتایج ما نشان می‌دهد که از طریق مسیر سیگنال‌دهی G12/13/Rho، GPR4 دینامیک چسبندگی کانونی را تعدیل می‌کند و گسترش سلولی و ریزش غشا را کاهش می‌دهد.