محصولات

فلوسیتوزین، همچنین به عنوان 5-fluorocytosine یا 5-FC شناخته می شود، یک داروی ضد قارچ مصنوعی است که عمدتا برای درمان عفونت های قارچی استفاده می شود.این به عنوان یک آنتی متابولیت طبقه بندی می شود، به این معنی که با فرآیندهای متابولیک طبیعی سلول های قارچی تداخل می کند و منجر به مهار یا مرگ آنها می شود.فلوسیتوزین معمولاً در ترکیب با سایر عوامل ضد قارچی برای اثربخشی مطلوب تجویز می شود. یکی از کاربردهای کلیدی فلوسیتوزین در درمان عفونت های قارچی مهاجم، به ویژه آنهایی است که توسط گونه های کاندیدا و کریپتوکوک ایجاد می شوند.این اغلب در ترکیب با یک عامل ضد قارچ دیگری مانند آمفوتریسین B یا فلوکونازول برای افزایش فعالیت ضد قارچی آن استفاده می شود.فلوسیتوزین با ورود به سلول های قارچی و تبدیل شدن به 5-فلورواوراسیل، یک آنتی متابولیت سیتوتوکسیک، عمل می کند.5-فلوئورواوراسیل سپس با سنتز RNA و DNA قارچ تداخل می کند و در نتیجه رشد و تکثیر قارچ را مهار می کند.این رویکرد هم افزایی به مبارزه با طیف وسیع تری از پاتوژن های قارچی و افزایش اثربخشی درمان کمک می کند. یکی دیگر از کاربردهای مهم فلوسیتوزین در درمان مننژیت کریپتوکوکوس نئوفرمانس است، یک عفونت بالقوه تهدید کننده زندگی که بر غشاهای اطراف مغز و نخاع تأثیر می گذارد.فلوسیتوزین یکی از درمان های خط اول در ترکیب با آمفوتریسین B برای درمان این بیماری در نظر گرفته می شود.درمان ترکیبی به غلبه بر محدودیت‌های هر دارو به تنهایی و دستیابی به نرخ بهبودی بالاتر کمک می‌کند.فلوسیتوزین به سطوح کافی در مایع مغزی نخاعی می رسد و به آن اجازه می دهد به طور موثر عفونت قارچی در سیستم عصبی مرکزی را هدف قرار دهد. فلوسیتوزین ممکن است برای درمان سایر عفونت های قارچی مانند عفونت های ناشی از گونه های خاصی از کاندیدا و آسپرژیلوس نیز استفاده شود.با این حال، استفاده از آن ممکن است به دلیل خطر ایجاد مقاومت محدود شود، زیرا قارچ می تواند جهش هایی را به دست آورد که آن را کمتر به دارو حساس می کند.نظارت دقیق و ارزیابی دوره‌ای پاسخ درمانی هنگام استفاده از فلوسیتوزین برای اطمینان از نتایج درمانی مناسب ضروری است. اگرچه فلوسیتوزین عموماً به خوبی تحمل می‌شود، اما می‌تواند اثرات نامطلوبی داشته باشد.عوارض جانبی شایع شامل اختلالات گوارشی مانند تهوع، استفراغ و اسهال است.همچنین می تواند باعث سرکوب مغز استخوان شود که ممکن است منجر به کاهش تولید سلول های خونی شود.آزمایش خون منظم اغلب برای نظارت بر تعداد سلول های خونی در طول درمان انجام می شود. به طور خلاصه، فلوسیتوزین یک داروی ضد قارچی است که در درمان ترکیبی برای درمان عفونت های قارچی، به ویژه آنهایی که توسط گونه های کاندیدا و کریپتوکوکوس ایجاد می شوند، استفاده می شود.با تداخل در سنتز اسید نوکلئیک قارچی، مانع رشد و تکثیر آنها می شود.فلوسیتوزین معمولاً در ترکیب با سایر عوامل ضد قارچ استفاده می شود و به ویژه در درمان مننژیت کریپتوکوکوس نئوفورمانس بسیار مهم است.با این حال، استفاده از آن به دلیل خطر مقاومت و عوارض جانبی احتمالی نیاز به نظارت دقیق دارد.