محصولات

پیری زمانی سلول های مخمر معمولاً به عنوان مدلی برای پیری سلول های پس از میتوزی انسانی استفاده می شود.مخمر ساکارومایسس سرویزیه که روی گلوکز در حضور سولفات آمونیوم رشد می کند، عمدتاً در تحقیقات پیری مخمر استفاده می شود.ما پیری زمانی مخمر Hansenula polymorpha را بررسی کرده‌ایم که در شرایطی رشد می‌کند که برای رشد به متابولیسم پراکسی زوم اولیه نیاز دارد. طول عمر زمانی H. polymorpha به شدت افزایش می‌یابد زمانی که سلول‌ها روی متانول یا اتانول رشد می‌کنند که توسط آنزیم‌های پراکسی زوم متابولیزه می‌شوند، نسبت به رشد روی گلوکز. که به پراکسی زوم نیاز ندارد.طول عمر کوتاه H. polymorpha روی گلوکز عمدتاً به دلیل اسیدی شدن متوسط ​​است، در حالی که به احتمال زیاد ROS نقش مهمی ایفا نمی کند.رشد سلول ها بر روی متانول / متیل آمین به جای متانول / سولفات آمونیوم منجر به افزایش طول عمر بیشتر شد.این ربطی به اسیدی شدن متوسط ​​نداشت.ما نشان می دهیم که اکسیداسیون متیل آمین توسط آمین اکسیداز پراکسیزومال در شرایط گرسنگی کربن مسئول افزایش طول عمر است.فرمالدئید محصول اکسیداسیون متیل آمین بیشتر اکسید می شود و در نتیجه تولید NADH ایجاد می شود که به افزایش تولید ATP و کاهش سطح ROS در فاز ثابت کمک می کند.علاوه بر این، امکان تولید NADH در شرایط گرسنگی کربن توسط یک منبع نیتروژن آلی از افزایش بیشتر طول عمر سلول پشتیبانی می کند.در نتیجه، تفسیر تجزیه و تحلیل CLS در مخمر باید شامل اثرات احتمالی بر وضعیت انرژی سلول باشد.