محصولات

تصور می شود که فیبروز ریوی ایدیوپاتیک شامل آسیب ریه ناشی از گونه های فعال اکسیژن (ROS) می شود که به نوبه خود با فیبروز غیرطبیعی همراه است.افزایش فاکتور رشد تبدیل کننده (TGF) -β1 در تعداد میوفیبروبلاست نقش مهمی در این فیبروز غیر طبیعی ایفا می کند.اخیراً دریافتیم که مپنزولات بروماید (مپنزولات) که به صورت بالینی برای درمان اختلالات گوارشی استفاده می شود، دارای خواص کاهش دهنده ROS است.در مطالعه حاضر، ما اثر مپنزولات را بر فیبروز ریوی ناشی از بلئومایسین و اختلال عملکرد ریه در موش بررسی کردیم.شدت فیبروز ریوی با ارزیابی هیستوپاتولوژیک و تعیین سطح هیدروکسی پرولین ارزیابی شد.مکانیک ریه (الاستانس) و عملکرد تنفسی [ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)] با استفاده از یک ونتیلاتور کنترل شده توسط کامپیوتر ارزیابی شد.عملکرد تنفسی نیز با نظارت بر اشباع اکسیژن شریانی از راه پوست (SpO2) ارزیابی شد.تجویز داخل تراشه مپنزولات قبل از درمان بلئومایسین باعث کاهش وسعت فیبروز ریوی و تغییرات در مکانیک ریه شد و منجر به بهبود قابل توجهی FVC و SpO2 در مقایسه با شاهد شد.علاوه بر این، مپنزولات حتی زمانی که پس از ایجاد فیبروز تجویز شد، اثر درمانی داشت.تجویز مپنزولات همچنین از مرگ سلولی ریوی و پاسخ های التهابی ناشی از بلئومایسین و افزایش تعداد میوفیبروبلاست جلوگیری کرد.مپنزولات همچنین باعث کاهش فعالیت NADPH اکسیداز و سطح فعال TGF-β1 یا افزایش فعالیت گلوتاتیون S-ترانسفراز (GST) در حضور درمان بلئومایسین شد.این نتایج نشان می دهد که تجویز داخل تراشه مپنزولات فیبروز ریوی و اختلال عملکرد ریه ناشی از بلئومایسین را در موش کاهش می دهد.این اثرات ممکن است به دلیل اثر مهاری این دارو بر فعالیت های NADPH اکسیداز و TGF-β1 و اثر تحریکی آن بر GST باشد.