محصولات

تمایز فیبروبلاست‌های اربیتال به سلول‌های چربی بالغ و تجمع بعدی بافت چربی در پیشرفت اربیتوپاتی گریوز (GO) نشان داده شده است.اتوفاژی در آدیپوژنز نقش دارد، اما اطلاعات کمی در مورد نقش اتوفاژی در شروع و پیشرفت GO وجود دارد.هدف از این مطالعه بررسی نقش اتوفاژی در پاتوژنز GO است. ریزنمونه‌های چربی/بافت همبند اربیتال از بیماران مبتلا به GO و از افراد عادی و همچنین فیبروبلاست‌های جدا شده اربیتال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.آدیپوژنز با استفاده از محیط تمایز با یا بدون پراکسید هیدروژن القا شد، و اتوفاژی با استفاده از بافیلومایسین A1 و RNA سنجاق سر کوتاه هدفمند Atg5 (shRNA) دستکاری شد.اتوفاگوزوم ها با میکروسکوپ الکترونی شناسایی شدند.بیان ژن‌های مربوط به اتوفاژی و فاکتورهای رونویسی مرتبط با چربی‌زایی توسط واکنش زنجیره‌ای رونویسی-پلیمراز معکوس زمان واقعی و/یا تجزیه و تحلیل وسترن بلات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.تجمع قطرات لیپید با رنگ‌آمیزی Oil Red O مورد بررسی قرار گرفت. واکوئل‌های اتوفاژیک در سلول‌های GO بیشتر از سلول‌های غیر GO بودند (05/0p<).بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی به ترتیب در بافت‌ها و سلول‌های GO بیشتر از همتایان غیر GO آنها بود.اینترلوکین-1β پروتئین LC3-II، p62 و Atg7 را در سلول های GO افزایش داد.تجمع اتوفاگوزوم در روز 4 آدیپوژنز نشان داده شد و تا روز 10، همراه با تشکیل قطرات چربی کاهش یافت.بیان پروتئین‌های LC3 و p62 در عرض 48 ساعت پس از تمایز افزایش یافت و به تدریج از روز 4 تا 10 کاهش یافت. تیمار بافیلومایسین A1 و کاهش Atg5 توسط shRNA از تجمع قطرات لیپید و بیان نشانگرهای چربی سرکوب شد. اتوفاژی در بافت و سلول‌های GO در مقایسه با سلول‌های GO افزایش یافت. بافت و سلول های غیر GO، نشان می دهد که اتوفاژی در پاتوژنز GO نقش دارد.دستکاری اتوفاژی ممکن است یک هدف درمانی برای GO باشد.