محصولات

ما پایداری فیزیکی پراکندگی‌های کورکومین آمورف و نقش برهم‌کنش‌های بین مولکولی کورکومین-پلیمر در به تاخیر انداختن کریستالیزاسیون را بررسی کرده‌ایم.کورکومین یک ترکیب مدل جالب است زیرا پیوندهای هیدروژنی درون و بین مولکولی را در کریستال تشکیل می دهد.مجموعه ای ساختاری متنوع از پلیمرهای پراکندگی آمورف مورد بررسی قرار گرفت.پلی (وینیل پیرولیدون)، Eudragit E100، کربوکسی متیل سلولز استات بوتیرات، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) و HPMC-استات سوکسینات.طیف‌سنجی مادون قرمز میانی برای تعیین و تعیین میزان برهم‌کنش‌های کورکومین-پلیمر استفاده شد.پایداری فیزیکی تحت شرایط محیطی مختلف با پراش اشعه ایکس پودری بررسی شد.پایداری شیمیایی کورکومین توسط طیف‌سنجی UV-Vis بررسی شد.جداسازی کورکومین آمورف پایدار در غیاب پلیمرها دشوار بود.پلیمرها ثابت کردند که مهارکننده‌های کریستالیزاسیون کورکومین هستند که تولید پراکندگی‌های جامد آمورف را ممکن می‌سازد.با این حال، پلیمرها توانایی های بسیار متفاوتی برای مهار تبلور در طول ذخیره سازی طولانی مدت نشان دادند.پیوند هیدروژنی درون مولکولی کورکومین میزان پیوند هیدروژنی آن را با پلیمرها کاهش داد.از این رو بسیاری از پلیمرها بازدارنده کریستالیزاسیون بسیار موثر نیستند.به طور کلی، ثابت شد که پلیمرها بازدارنده کریستالیزاسیون هستند، اما مهار به دلیل پیوند هیدروژنی درون مولکولی در کورکومین، که منجر به کاهش توانایی پلیمرها در تعامل در سطح مولکولی می‌شود، محدود بود.