محصولات

راپامایسین، دارویی که نشان داده است طول عمر را در موش افزایش می دهد، هدف مسیر راپامایسین (TOR) را مهار می کند، مسیر اصلی که رشد سلولی و وضعیت انرژی را تنظیم می کند.فرض شده است که راپامایسین و محدودیت غذایی (DR) طول عمر را از طریق مکانیسم ها / مسیرهای مشابه افزایش می دهند.با استفاده از تجزیه و تحلیل ریزآرایه، رونوشت بافت چربی سفید موش‌هایی را که با راپامایسین یا رژیم غذایی DR به مدت 6 ماه تغذیه کردند، مقایسه کردیم.مقیاس‌گذاری چند بعدی و تجزیه و تحلیل نقشه حرارتی نشان داد که راپامایسین در مقایسه با DR اساساً هیچ تأثیری بر رونوشت ندارد.به عنوان مثال، تنها شش رونوشت به طور قابل توجهی توسط راپامایسین تغییر یافت در حالی که موش هایی که با DR تغذیه شده بودند، تغییر قابل توجهی در بیش از 1000 رونوشت نشان دادند.با استفاده از تجزیه و تحلیل مسیر نبوغ، متوجه شدیم که بیوسنتز استئارات و سیگنال دهی ریتم شبانه روزی به طور قابل توجهی توسط DR تغییر کرده است.یافته‌های ما نشان می‌دهد که DR، اما نه راپامایسین، بر رونوشت بافت چربی اثر دارد، و نشان می‌دهد که این دو دستکاری طول عمر را از طریق مکانیسم‌ها/مسیرهای مختلف افزایش می‌دهند.