(S)-(2-کلرو-5-یدوفنیل)(4-(تتراهیدروفوران-3-ایلوکسی)فنیل)متانون CAS: 915095-87-3
شماره کاتالوگ | XD93368 |
نام محصول | (S)-(2-کلرو-5-یدوفنیل)(4-(تتراهیدروفوران-3-ایلوکسی)فنیل)متانون |
CAS | 915095-87-3 |
فرم مولکولیla | C17H14ClIO3 |
وزن مولکولی | 428.65 |
جزئیات ذخیره سازی | محیط |
مشخصات محصول
ظاهر | پودر سفید |
آساy | 99% دقیقه |
متانون (S)-(2-Chloro-5-iodophenyl)(4-(tetrahydrofuran-3-yloxy)phenyl)متانون که با نام CF3-112 نیز شناخته می شود، یک ترکیب شیمیایی با چندین کاربرد مهم در زمینه شیمی دارویی و دارویی است. یکی از کاربردهای اصلی CF3-112 به عنوان مهارکننده کیناز است.کینازها آنزیم هایی هستند که فرآیندهای سلولی مختلف را در بدن تنظیم می کنند، از جمله رشد سلولی، تقسیم و ارتباطات.اختلال در تنظیم کینازها اغلب با بیماری هایی مانند سرطان و اختلالات خود ایمنی همراه است.مشخص شده است که CF3-112 فعالیت مهاری قوی در برابر کینازهای خاص از خود نشان می دهد، و آن را به یک نامزد امیدوارکننده برای توسعه درمان های هدفمند تبدیل می کند. به ویژه، CF3-112 فعالیت مهاری بر علیه شفق قطبی که نقش مهمی در تقسیم سلولی و اغلب در سلول های سرطانی بیش از حد بیان می شوند.با هدف قرار دادن و مهار انتخابی این کینازها، CF3-112 ممکن است به توقف تکثیر سریع سلولهای سرطانی کمک کند و به طور بالقوه یک مزیت درمانی ارائه دهد. بدخیمی هایی مانند لوسمی میلوئید حاد (AML) و نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو.مهار این کینازها با CF3-112 این پتانسیل را دارد که مسیرهای سیگنالینگ را که باعث رشد و بقای سلول های سرطانی می شود، مختل کند و امکانات جدیدی برای درمان این بیماری ها ارائه دهد. -اثرات التهابیالتهاب یک پاسخ بیولوژیکی پیچیده است که در بسیاری از بیماری ها از جمله اختلالات خود ایمنی و شرایط التهابی مزمن نقش دارد.CF3-112 به عنوان یک مهارکننده مسیرهای التهابی خاص، به طور بالقوه یک رویکرد درمانی برای مدیریت این شرایط ارائه می دهد. مشخصات و کاربرد بهینهمانند هر ترکیب دیگری، آزمایشات دقیق و مطالعات پیش بالینی قبل از پیشرفت در آزمایشات بالینی انسانی مورد نیاز است. در نتیجه، CF3-112 یک ترکیب با پتانسیل قابل توجه در زمینه شیمی دارویی است.فعالیت مهاری کیناز آن، به ویژه در برابر Aurora kinases، FLT3 و JAK2، آن را به عنوان یک کاندید بالقوه برای توسعه درمان های هدفمند برای سرطان و بدخیمی های خونی قرار می دهد.خواص ضد التهابی آن همچنین کاربردهای بالقوه ای را در مدیریت اختلالات خود ایمنی و شرایط التهابی مزمن نشان می دهد.با این حال، تحقیقات بیشتر برای باز کردن پتانسیل درمانی کامل آن و ارزیابی ایمنی و اثربخشی آن ضروری است.