محصولات

اسید ال اسکوربیک، آسکوربات کلسیم، آسکوربات منیزیم، آسکوربیل فسفات منیزیم، آسکوربات سدیم و سدیم اسکوربیل فسفات در فرمولاسیون های آرایشی عمدتا به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند.اسید اسکوربیک معمولاً ویتامین C نامیده می شود. اسید اسکوربیک به عنوان یک آنتی اکسیدان و تنظیم کننده pH در انواع زیادی از فرمولاسیون های آرایشی استفاده می شود که بیش از 3/4 از آنها رنگ مو و رنگ در غلظت های بین 0.3٪ و 0.6٪ است.برای استفاده های دیگر، غلظت های گزارش شده یا بسیار کم (<0.01٪) و یا در محدوده 5٪ تا 10٪ بود.آسکوربات کلسیم و آسکوربات منیزیم به عنوان آنتی اکسیدان ها و عوامل حالت دهنده پوست توصیف می شوند - برای استفاده در لوازم آرایشی و بهداشتی متفاوت هستند، اما در حال حاضر مورد استفاده قرار نمی گیرند.سدیم اسکوربیل فسفات به عنوان یک آنتی اکسیدان در محصولات آرایشی و بهداشتی عمل می کند و در غلظت های مختلف از 0.01٪ تا 3٪ استفاده می شود.منیزیم آسکوربیل فسفات به عنوان یک آنتی اکسیدان در لوازم آرایشی عمل می کند و در غلظت های 0.001٪ تا 3٪ استفاده می شود.سدیم آسکوربات همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان در مواد آرایشی در غلظت های 0.0003٪ تا 0.3٪ عمل می کند.مواد مرتبط (آسکوربیل پالمیتات، آسکوربیل دیپالمیتات، اسکوربیل استئارات، اسید اریتوربیک و سدیم اریتوربات) قبلاً توسط پنل تخصصی بررسی مواد آرایشی (CIR) مورد بررسی قرار گرفته‌اند و مشخص شده است که "برای استفاده به عنوان مواد آرایشی در روش‌های فعلی خوب، ایمن هستند. استفاده کنید."اسید اسکوربیک به طور کلی به عنوان یک ماده ایمن (GRAS) برای استفاده به عنوان یک نگهدارنده شیمیایی در غذاها و به عنوان یک ماده مغذی و/یا مکمل غذایی شناخته شده است.آسکوربات کلسیم و آسکوربات سدیم به عنوان مواد GRAS برای استفاده به عنوان نگهدارنده های شیمیایی فهرست شده اند.L-Ascorbic Acid به آسانی و برگشت پذیر به اسید L-dehydroascorbic اکسید می شود و هر دو شکل در تعادل در بدن وجود دارند.میزان نفوذ اسید اسکوربیک از طریق پوست کامل و بدون پوست موش 0.74 ± 3.43 میکروگرم در سانتی‌متر (2) در ساعت و 33.2 +/- 5.2 میکروگرم در سانتی‌متر (2) در ساعت بود.مطالعات حاد خوراکی و تزریقی در موش، موش، خرگوش، خوکچه هندی، سگ و گربه سمیت کمی را نشان داد.اسید اسکوربیک و آسکوربات سدیم به عنوان یک مهارکننده نیتروزاسیون در چندین مطالعه محصولات غذایی و آرایشی عمل کردند.در مطالعات کوتاه مدت هیچ علائم بالینی مرتبط با ترکیب یا اثرات پاتولوژیک درشت یا میکروسکوپی در موش، موش صحرایی یا خوکچه هندی مشاهده نشد.خوکچه‌های هندی نر که با رژیم غذایی پایه کنترل تغذیه می‌شدند و تا 250 میلی‌گرم اسید اسکوربیک به‌مدت 20 هفته به‌صورت خوراکی تجویز می‌شد، سطح هموگلوبین، گلوکز خون، آهن سرم، آهن کبد و گلیکوژن کبد در مقایسه با مقادیر شاهد مشابه بود.موش‌های صحرایی نر و ماده F344/N و موش‌های B6C3F(1) با رژیم‌های غذایی حاوی حداکثر 100000 ppm اسید اسکوربیک به مدت 13 هفته با سمیت کم تغذیه شدند.مطالعات تغذیه مزمن اسید اسکوربیک اثرات سمی را در دوزهای بالاتر از 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (BW) در موش ها و خوکچه هندی نشان داد.گروه‌هایی از موش‌های صحرایی نر و ماده که دوزهای روزانه تا 2000 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به مدت 2 سال دریافت کردند، هیچ ضایعات سمی قابل تشخیص ماکرو یا میکروسکوپی نداشتند.موش‌هایی که به‌مدت 7 روز دوز زیر جلدی و داخل وریدی اسید اسکوربیک (500 تا 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند، هیچ تغییری در اشتها، افزایش وزن و رفتار عمومی نداشتند.و بررسی بافت شناسی اندام های مختلف تغییری نشان نداد.اسید اسکوربیک زمانی که قبل از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) روی پوست موش و خوک استفاده می شد، یک محافظ نوری بود.مهار سرکوب حساسیت بیش از حد تماسی ناشی از UV نیز مورد توجه قرار گرفت.تجویز منیزیم آسکوربیل فسفات بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض در موش های بدون مو به طور قابل توجهی تشکیل تومور پوست و هیپرپلازی ناشی از قرار گرفتن در معرض مزمن با اشعه ماوراء بنفش را به تاخیر انداخت.به موش‌ها و موش‌های باردار دوز خوراکی روزانه اسید اسکوربیک تا 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن بدون هیچ نشانه‌ای از اثرات سمی، تراتوژنیک یا جنینی بالغین داده شد.اسید اسکوربیک و آسکوربات سدیم در چندین سیستم آزمایش باکتریایی و پستانداران ژنوتوکسیک نبودند که مطابق با خواص آنتی اکسیدانی این مواد شیمیایی بود.در حضور سیستم های آنزیمی خاص یا یون های فلزی، شواهدی از سمیت ژنی مشاهده شد.برنامه ملی سم شناسی (NTP) یک سنجش زیستی سرطان زایی خوراکی 2 ساله اسید اسکوربیک (25000 و 50000 ppm) را در موش های F344/N و موش های B6C3F(1) انجام داد.اسید اسکوربیک در هر دو جنس موش‌ها و موش‌ها سرطان‌زا نبود.مهار سرطان زایی و رشد تومور مرتبط با خواص آنتی اکسیدانی اسید اسکوربیک گزارش شده است.نشان داده شده است که آسکوربات سدیم در مطالعات سرطان زایی دو مرحله ای باعث ایجاد سرطان ادرار می شود.مصرف پوستی اسید اسکوربیک در بیماران مبتلا به درماتیت پرتویی و سوختگی عوارض جانبی نداشت.اسید اسکوربیک در مطالعات بالینی UV انسانی در دوزهای بسیار بالاتر از حداقل دوز اریتم (MED) یک محافظ نوری بود.کرم مات حاوی 5% اسید اسکوربیک حساسیت پوستی را در 103 فرد انسانی ایجاد نکرد.یک محصول حاوی 10٪ اسید اسکوربیک در یک آزمایش پچ 4 روزه کوچک روی پوست انسان غیر تحریک کننده بود و یک درمان صورت حاوی 10٪ اسید اسکوربیک در یک سنجش حداکثری روی 26 انسان، حساس کننده تماسی نبود.به دلیل شباهت‌های ساختاری و عملکردی این مواد، پانل معتقد است که داده‌های مربوط به یک عنصر را می‌توان به همه آنها تعمیم داد.پانل متخصص این یافته را نسبت داد که اسید اسکوربیک در این چند سیستم سنجش به دلیل وجود مواد شیمیایی دیگر، به عنوان مثال، فلزات، یا سیستم های آنزیمی خاص، که به طور موثری عملکرد آنتی اکسیدانی اسید اسکوربیک را به یک پرواکسیدان تبدیل می کند، ژنوتوکسیک است.هنگامی که اسید اسکوربیک به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند، پانل به این نتیجه رسید که اسید اسکوربیک ژنوتوکسیک نیست.حمایت از این دیدگاه، مطالعات سرطان زایی انجام شده توسط NTP بود که هیچ شواهدی از سرطان زایی نشان نداد.اسید اسکوربیک به طور موثری تولید نیتروزامین را در چندین سیستم آزمایشی مهار می کند.این گروه مطالعاتی را بررسی کرد که در آنها سدیم آسکوربات به عنوان یک محرک تومور در حیوانات عمل می کرد.این نتایج مربوط به غلظت یون سدیم و pH ادرار در حیوانات آزمایش در نظر گرفته شد.اثرات مشابهی با بی کربنات سدیم مشاهده شد.به دلیل نگرانی از ترکیب یون‌های فلزی خاص با این مواد برای تولید فعالیت پرواکسیدانی، پنل به فرمول‌سازان هشدار داد که مطمئن شوند این مواد به عنوان آنتی‌اکسیدان در فرمولاسیون‌های آرایشی عمل می‌کنند.گروه بر این باور بودند که تجربه بالینی که در آن از اسید اسکوربیک بر روی پوست آسیب دیده و بدون عوارض جانبی استفاده شده است و آزمایش تکرار توهین پچ (RIPT) با استفاده از اسید اسکوربیک 5 درصد با نتایج منفی، این یافته را تایید می کند که این گروه از مواد تشکیل دهنده دارای یک خطر ایجاد حساسیت پوستیاین داده ها همراه با عدم وجود گزارش در ادبیات بالینی حساسیت اسید اسکوربیک به شدت از ایمنی این مواد حمایت می کند.