استرپتومایسین سولفات CAS:3810-74-0 پودر سفید
شماره کاتالوگ | XD90361 |
نام محصول | استرپتومایسین سولفات |
CAS | 3810-74-0 |
فرمول مولکولی | (C21H39N7O12)2·3H2SO4 |
وزن مولکولی | 1457.39 |
جزئیات ذخیره سازی | 2 تا 8 درجه سانتی گراد |
کد تعرفه هماهنگ | 29412080 |
مشخصات محصول
مقطع تحصیلی | USP36/EP8.0 |
pH | 4.5-7.0 |
ضرر در خشک شدن | ≤7.0٪ |
سنجش | ≥720IU/MG |
سولفات | 18.0 ~ 21.5٪ |
ظاهر | پودر سفید یا تقریباً سفید، بسیار محلول در آب، تقریباً نامحلول در اتانول. |
متانول | ≥0.3٪ |
استرپتومایسین B | ≤3.0٪ |
تست رنگ سنجی | ≥90.0٪ |
اسید سولفوریک | ≤1.0٪ |
محتوای سولفیت سدیم غلیظ | ≤0.4٪ |
اگرچه علت انحطاط دیسک بین مهره ای به خوبی شناخته نشده است، یک رویکرد برای جلوگیری از این فرآیند ممکن است مهار آپوپتوز باشد.در مطالعه حاضر، اثرات ضد آپوپتوز کیتوزان کربوکسی متیله (CMCS) در سلولهای هسته پالپوزوس (NP) با هدف افزایش بقای سلول دیسک مورد بررسی قرار گرفت.سلول های NP موش جدا شده و در شرایط آزمایشگاهی کشت داده شدند و از پراکسید هیدروژن (H2O2) برای ساخت مدل آپوپتوز سلول NP استفاده شد.زنده ماندن سلولی با سنجش کیت 8 سلولی ارزیابی شد.نسبت سلول های آپوپتوز توسط آنکسین V-فلورسین ایزوتیوسیانات (FITC) و پروپیدیوم یدید (PI) تجزیه و تحلیل رنگ آمیزی دوگانه بررسی شد، و مورفولوژی با رنگ آمیزی Hoechst 33342 مشاهده شد.پتانسیل غشای میتوکندری سلولهای NP با رنگآمیزی فلورسانس رودامین 123 مورد ارزیابی قرار گرفت.رونویسی معکوس (RT) - واکنش زنجیرهای پلیمراز کمی (qPCR) برای اندازهگیری سطوح mRNA نیتریک اکساید سنتاز القایی (iNOS)، کاسپاز-3، لنفوم سلول B (Bcl)-2، کلاژن نوع II و آگرکان انجام شد.تجزیه و تحلیل وسترن بلات برای تشخیص سطوح پروتئین iNOS و Bcl-2 انجام شد.نتایج رنگآمیزی Annexin V-FITC/PI و Hoechst 33342 نشان داد که CMCS قادر است از آپوپتوز سلولهای NP به روشی وابسته به دوز جلوگیری کند.رنگ آمیزی رودامین 123 روشن کرد که CMCS باعث کاهش اختلال در پتانسیل غشای میتوکندری در سلول های NP تیمار شده با H2O2 می شود.کاهش فعالیت کاسپاز-3 و افزایش فعالیت Bcl-2 در سلول های NP تیمار شده با CMCS توسط RT-qPCR و تجزیه و تحلیل وسترن بلات شناسایی شد.CMCS همچنین تکثیر و ترشح کلاژن نوع II و آگرکان را در سلولهای NP تیمار شده با H2O2 ترویج کرد.نشان داده شد که CMCS در جلوگیری از مرگ سلولی آپوپتوز در شرایط آزمایشگاهی موثر است و مزایای بالقوه این رویکرد درمانی را در تنظیم انحطاط دیسک نشان می دهد.