محصولات

نقطه شروع برای سنتز ویتامین C، اکسیداسیون انتخابی ترکیب قند D-sorbit به L-sorbose با استفاده از باکتری استوباکتر ساب اکسیدانس است.ال-سوربوز سپس به اسید ال اسکوربیک تبدیل می شود که بیشتر به عنوان ویتامین C شناخته می شود.

نمک های سدیم، پتاسیم و کلسیم اسیدهای اسکوربیک آسکوربات نامیده می شوند و به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شوند.برای تبدیل اسید اسکوربیک محلول در چربی، می توان آن را استری کرد.استرهای اسید اسکوربیک و اسیدها، مانند اسید پالمیتیک برای تشکیل آسکوربیل پالمیتات و اسید استئاریک برای تشکیل استئارات آسکوربیک، به عنوان آنتی اکسیدان در مواد غذایی، دارویی و آرایشی استفاده می شود.اسید اسکوربیک همچنین در متابولیسم برخی از اسیدهای آمینه ضروری است.این به محافظت از سلول ها در برابر آسیب رادیکال های آزاد کمک می کند، به جذب آهن کمک می کند و برای بسیاری از فرآیندهای متابولیک ضروری است.

ویتامین C یک آنتی اکسیدان شناخته شده است.اثر آن بر تشکیل رادیکال های آزاد زمانی که به صورت موضعی به وسیله کرم روی پوست استفاده شود به وضوح مشخص نشده است.اثربخشی کاربردهای موضعی به دلیل بی ثباتی ویتامین C (با آب واکنش می دهد و تجزیه می شود) زیر سوال رفته است.گفته می شود برخی از اشکال در سیستم های آبی پایداری بهتری دارند.آنالوگ های مصنوعی مانند آسکوربیل فسفات منیزیم از جمله مواردی هستند که موثرتر در نظر گرفته می شوند، زیرا تمایل به پایداری بیشتری دارند.هنگام ارزیابی توانایی آن در مبارزه با آسیب رادیکال های آزاد با توجه به اثر هم افزایی آن با ویتامین E، ویتامین C می درخشد.همانطور که ویتامین E با یک رادیکال آزاد واکنش نشان می دهد، به نوبه خود توسط رادیکال آزاد که با آن مبارزه می کند آسیب می بیند.ویتامین C برای ترمیم آسیب رادیکال‌های آزاد موجود در ویتامین e وارد می‌شود و به e اجازه می‌دهد تا به وظایف خود در پاکسازی رادیکال‌های آزاد ادامه دهد.تحقیقات گذشته نشان داده است که غلظت‌های بالای ویتامین C موضعی محافظ نور است و ظاهراً ویتامین مورد استفاده در این مطالعات به مدت سه روز در برابر آب و صابون، شستشو یا مالش مقاومت می‌کند.تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که ویتامین C هنگامی که با مواد شیمیایی ضد آفتاب uVB ترکیب می‌شود، محافظت در برابر آسیب uVB را افزایش می‌دهد.این می‌تواند به این نتیجه برسد که در ترکیب با ضد آفتاب‌های معمولی، ویتامین C ممکن است محافظت طولانی‌تر و گسترده‌تری در برابر آفتاب ایجاد کند.باز هم، هم افزایی بین ویتامین های C و E می تواند نتایج بهتری به همراه داشته باشد، زیرا ظاهراً ترکیبی از هر دو محافظت بسیار خوبی در برابر آسیب uVB ایجاد می کند.با این حال، به نظر می رسد ویتامین C به طور قابل توجهی بهتر از e در محافظت در برابر آسیب UVA است.نتیجه‌گیری بیشتر این است که ترکیب ویتامین‌های C، E و ضد آفتاب محافظت بیشتری نسبت به مجموع محافظت ارائه شده توسط هر یک از سه ماده به تنهایی ارائه می‌کند.ویتامین C همچنین به عنوان یک تنظیم کننده بیوسنتز کلاژن عمل می کند.شناخته شده است که مواد کلوئیدی بین سلولی مانند کلاژن را کنترل می کند و هنگامی که در وسایل نقلیه مناسب فرموله شود، می تواند اثر روشن کنندگی پوست داشته باشد.گفته می‌شود ویتامین C می‌تواند با تقویت سیستم ایمنی بدن را در برابر شرایط عفونی تقویت کند.شواهدی وجود دارد (اگرچه مورد بحث است) مبنی بر اینکه ویتامین C می تواند از لایه های پوست عبور کند و باعث بهبود بافت آسیب دیده در اثر سوختگی یا جراحت شود.بنابراین، در پمادهای سوختگی و کرم‌هایی که برای ساییدگی استفاده می‌شوند، یافت می‌شود.ویتامین C در محصولات ضد پیری نیز محبوب است.مطالعات فعلی خواص ضد التهابی احتمالی را نیز نشان می دهد.

آنتی اکسیدان فیزیولوژیکیکوآنزیم برای تعدادی از واکنش های هیدروکسیلاسیون.برای سنتز کلاژن مورد نیاز است.به طور گسترده در گیاهان و حیوانات توزیع شده است.مصرف ناکافی منجر به سندرم کمبود مانند اسکوربوت می شود.به عنوان ضد میکروبی و آنتی اکسیدان در مواد غذایی استفاده می شود.