محصولات

(3S)-3-[4-[(5-Bromo-2-chlorophenyl)methyl]phenoxy]tetrahydrofuran یک ترکیب شیمیایی است که به کلاس مشتقات تتراهیدروفوران تعلق دارد.یکی از کاربردهای کلیدی این ترکیب در توانایی آن در تعامل با گیرنده‌های بیولوژیکی، آنزیم‌ها یا پروتئین‌های مختلف در بدن انسان است.این تعامل می تواند منجر به تعدیل مسیرهای بیوشیمیایی خاص شود که به طور بالقوه منجر به اثرات درمانی می شود.محققان اغلب نقش این ترکیب را به عنوان یک کاندید دارویی بالقوه برای بیماری‌های مختلف بررسی می‌کنند. ویژگی‌های ساختاری این ترکیب، از جمله وجود یک حلقه تتراهیدروفوران و یک گروه فنیل جایگزین، به خواص دارویی منحصربه‌فرد آن کمک می‌کند.گروه فنیل فعل و انفعالات آبگریز را فراهم می کند، که ممکن است بر حلالیت و میل ترکیبی ترکیب به پروتئین های هدف تأثیر بگذارد.علاوه بر این، حضور اتم های برم و کلر در حلقه فنیل تطبیق پذیری را به واکنش شیمیایی ترکیب می افزاید و به طور بالقوه امکان برهمکنش های خاص تر با مولکول های بیولوژیکی هدف را فراهم می کند. میل ترکیبی و انتخابی (3S)-3-[4-[(5) -برومو-2-کلروفنیل)متیل]فنوکسی]تتراهیدروفوران به گیرنده ها یا آنزیم های خاص کاربردهای درمانی بالقوه آن را تعیین می کند.در نتیجه، محققان اثرات آن را بر اهداف مولکولی مختلف، مانند گیرنده‌های درگیر در التهاب، سرطان، یا اختلالات سیستم عصبی مرکزی بررسی می‌کنند. در مطالعات پیش بالینی، محققان ممکن است قدرت، کارایی و ایمنی ترکیب را ارزیابی کنند.سنجش‌های بیولوژیکی و مدل‌های حیوانی مختلف را می‌توان برای تعیین مکانیسم عمل، جذب، توزیع، متابولیسم و ​​دفع آن به کار برد.این داده ها در ارزیابی فارماکوکینتیک ترکیب و درک نحوه تعامل آن با بدن انسان بسیار مهم است. با این حال، توجه به این نکته مهم است که (3S)-3-[4-[(5-Bromo-2-chlorophenyl)methyl]phenoxy]tetrahydrofuran هنوز در مرحله تحقیق است و کاربردهای درمانی بالقوه آن هنوز به طور کامل بررسی نشده است.مطالعات گسترده، از جمله کارآزمایی‌های بالینی در انسان، برای تعیین ایمنی و اثربخشی آن قبل از استفاده درمانی ضروری است. در نتیجه، (3S)-3-[4-[(5-Bromo-2-chlorophenyl)methyl فنوکسی] تتراهیدروفوران در حال حاضر برای کاربردهای درمانی بالقوه آن در زمینه تحقیقات دارویی در حال بررسی است.ساختار شیمیایی منحصر به فرد آن به تعاملات بالقوه آن با اهداف بیولوژیکی خاص کمک می کند و فرصت هایی را برای توسعه عوامل درمانی جدید باز می کند.با این حال، تحقیقات و ارزیابی بیشتر برای تعیین پتانسیل واقعی آن به عنوان یک ترکیب درمانی مورد نیاز است.