محصولات

هدف از این مطالعه مقایسه اثر والپروات و هالوپریدول در کاهش سطح بی قراری بیماران مبتلا در بخش اورژانس بود.ما 80 بیمار مبتلا به آشفتگی حاد را برای دریافت والپروات سدیم داخل وریدی (20 میلی گرم بر کیلوگرم) یا هالوپریدول عضلانی (5 میلی گرم در 1 میلی لیتر) قرار دادیم.بی‌قراری در ابتدا و 30 دقیقه پس از اولین تزریق با استفاده از مقیاس ارزیابی بی‌قراری-آرامش (ACES)، مقیاس مؤلفه هیجان‌زده مثبت و منفی و مقیاس رفتار آشفته اندازه‌گیری شد.برای 80 بیمار تحت درمان با والپروات سدیم، میانگین دوز SD ± 286 ± 1541.5 میلی گرم (محدوده 940-2400) بود.میانگین نمرات ACES پس از مداخله از ابتدا تا 30 دقیقه پس از تزریق دارو 4.73 (SD = 1.93) برای گروه والپروات و 5.45 (SD = 2.09) برای گروه هالوپریدول (P = 0.028) بود.تفاوت معنی داری از نظر میانگین تغییرات 30 دقیقه پس از مداخله برای دو مقیاس بیقراری اضافی مشاهده نشد.نسبت بیشتری از بیماران در گروه هالوپریدول در مقایسه با گروه والپروات (2.5٪ برای آرام‌بخشی شدید، هیچ بیمار برای علائم اکستراپیرامیدال) آرام‌بخشی شدید (36.2٪، P <0.001) و علائم خارج هرمی (8.7٪، P = 0.007) را تجربه کردند.یافته ها نشان می دهد که در محیط عمل بالینی روانپزشکی اورژانسی، والپروات داخل وریدی به اندازه هالوپریدول در کاهش بی قراری موثر است و مشخصات ایمنی بهتری دارد.