محصولات

خمیرسازی کرافت بر روی بقایای بامبو انجام شد و تاثیر آن بر ترکیبات شیمیایی و قابلیت هضم آنزیمی نمونه ها بررسی شد.برای بهبود قابلیت هضم نمونه با تجزیه کمپلکس‌های زایلان و لیگنین کربوهیدرات (LCC)، زایلاناز و α-L-آرابینوفورانوزیداز (AF) با سلولاز تکمیل شدند.نتایج نشان داد کربوهیدرات‌های بیشتری در نمونه‌های خمیر شده با بار قلیایی مؤثر (EA) در مقایسه با خمیر کاغذ کرافت معمولی باقی مانده است.هنگامی که 120 IU/g زایلاناز و 15 IU/g AF با 20 FPU/g سلولاز تکمیل شد، بازده تجزیه زایلان نمونه خمیر شده با 12% بار EA از 68.20% به 88.35% افزایش یافت که منجر به افزایش راندمان ساکاره سازی آنزیمی شد. 58.98٪ به 83.23٪.مقدار LCC در این نمونه پس از ساکاره شدن با این آنزیم ها از 8.63/100C9 به 2.99/100C9 کاهش یافت.نتایج نشان داد که تجزیه زایلان و LCC باقی مانده در خمیر می تواند قابلیت هضم آنزیمی آن را بهبود بخشد.