محصولات

درمان سلول های پستانداران با داروهای شیمی درمانی می تواند منجر به اختلال در استخرهای نوکلئوتیدی شود.نظارت بر این اختلالات در سلول های تومور کشت شده از منابع انسانی برای ارزیابی اثر درمان دارویی و درک بهتر مکانیسم اثر این داروها مفید است.در این مطالعه از سه دسته از داروهای شیمی درمانی با مکانیسم های اثر متفاوت در ساخت مدل های سلولی تحت درمان با دارو استفاده شد.تجزیه و تحلیل متابولومیک هدفمند مبتنی بر LC نوکلئوتیدها در سلول های گروه کنترل و گروه تحت درمان با دارو انجام شد.چندین روش پردازش داده برای شناسایی نشانگرهای زیستی بالقوه مرتبط با عملکرد داروها، از جمله تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه، تجزیه و تحلیل مؤلفه اصلی، و منحنی‌های مشخصه عملکرد گیرنده ترکیب شدند.به طور جالبی، سلول های تومور هر دو گروه کنترل و گروه های تحت درمان با دارو را می توان از یکدیگر متمایز کرد، و چندین متغیر به عنوان بیومارکرهای پتانسیل شناخته شدند، مانند ATP، GMP، و UDP برای عوامل ضد متابولیت، ATP، GMP، و CTP. برای عوامل آسیب‌رسان به DNA، و همچنین GMP، ATP، UDP و GDP برای عوامل دوک میتوزی.اعتبار سنجی بیشتر نشانگرهای زیستی بالقوه با استفاده از منحنی مشخصه عملکرد گیرنده انجام شد.با توجه به مساحت متناظر آنها در زیر منحنی که بزرگتر از 0.9 بود، می توان نتیجه گرفت که GMP و ATP بهترین نشانگرهای زیستی بالقوه برای داروهای آسیب رسان به DNA و همچنین GMP، ATP و UDP برای دو دسته دیگر از داروها هستند.این رویکرد نوکلئوتیدی محدود نمی‌تواند مکانیسم‌های نه دارو را کاملاً متمایز کند، اما شواهد اولیه‌ای را برای نقش فارماکومتابولومیک در توسعه پیش‌بالینی داروها ارائه می‌کند.