محصولات

نقش حیاتی فیبروبلاست های مرتبط با تومور (TAF) در پیشرفت سرطان اکنون در سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) واضح است.با این حال، درمان‌های ضد TAFs به دلیل عدم درک مکانیسم‌های زیرنوع خاص زیربنای تجمع آنها محدود است.در اینجا، نشانه‌های مکانیکی (یعنی سفتی ماتریکس) و نشانه‌های میتوژنیک محلول که باعث تجمع TAFs از زیرگروه‌های اصلی NSCLC می‌شوند: آدنوکارسینوم (ADC) و کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) تشریح شدند.فیبروبلاست‌ها روی لایه‌های مهندسی شده برای نشان دادن سفتی طبیعی یا تومور مانند در غلظت‌های سرمی مختلف کشت داده شدند و فرآیندهای تنظیمی حیاتی مشخص شدند.در فیبروبلاست های کنترل از بافت غیر بدخیم، سفت شدن ماتریکس به تنهایی تجمع فیبروبلاست را افزایش داد و این اثر مکانیکی با فاکتورهای رشد محلول تا 0.5% سرم غالب یا قابل مقایسه بود.نشانه‌های تحریکی سفتی ماتریس توسط حس‌گر مکانیکی اینتگرین β1 از طریق FAK (pY397) هدایت می‌شد و با افزایش بیان اینتگرین β1 به‌صورت پس از رونویسی مرتبط بود.مدار مکانیکی تنظیمی دوم نیز در TAFها مشاهده شد اما به شکل زیرگروهی خاص، زیرا SCC-TAFها FAK (pY397)، بیان β1 و ERK1/2 (pT202/Y204) بالاتری نسبت به ADC-TAF نشان دادند.علاوه بر این، سفت شدن ماتریس باعث تجمع بیشتر TAF در SCC-TAF (> 50٪) در مقایسه با ADC-TAFs (10٪ - 20٪) شد.در مقابل، SCC-TAF ها تا حد زیادی سرم حساسیت زدایی شدند، در حالی که ADC-TAF ها تنها به غلظت سرمی بالا پاسخ دادند.این یافته ها اولین شواهد مربوط به تنظیم زیرنوع خاص تجمع NSCLC-TAF را ارائه می دهد.علاوه بر این، این داده‌ها تأیید می‌کنند که درمان‌هایی با هدف بازگرداندن خاصیت ارتجاعی طبیعی ریه و/یا تنظیم مکانیکی وابسته به اینتگرین β1 ممکن است در برابر SCC-TAFs مؤثر باشند، در حالی که مهار سیگنال‌دهی فاکتور رشد استرومایی ممکن است در برابر ADC-TAFs مؤثر باشد. این مطالعه مکانیسم‌های متمایز زیربنایی را نشان می‌دهد. تجمع غیرطبیعی فیبروبلاست های حامی تومور در دو نوع اصلی سرطان ریه، که به توسعه درمان های شخصی سازی شده علیه این سلول ها کمک می کند.