محصولات

هیپرکالمی در طی مهار سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS-I) ممکن است از دوز بهینه جلوگیری کند.گزینه‌های درمانی شامل رزین‌های اتصال پتاسیم پلی‌استایرن سولفونات سدیم است، اما نگرانی‌هایی درباره ایمنی و کارایی وجود دارد، از جمله نکروز کولون مرتبط (CN).عوامل جایگزین مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، اما هزینه‌ها برآورد نشده است. ما یک آنالیز هزینه-مفاد از بیماران سرپایی بالای 18 سال دریافت‌کننده RAAS-I مزمن، با سابقه هیپرکالمی یا بیماری مزمن کلیوی، که یا سدیم پلی استایرن سولفونات تجویز می‌کردند، انجام دادیم. یا یک رزین تئوری اتصال "دارو X" برای هیپرکالمی مزمن.داده ها از ادبیات موجود به دست آمد.ما از یک مدل تحلیلی تصمیم با تحلیل‌های حساسیت احتمالی مونت کارلو، از دیدگاه پرداخت‌کننده مراقبت‌های بهداشتی و افق زمانی 12 ماهه استفاده کردیم.هزینه ها با دلار آمریکا اندازه گیری شد.اثربخشی در سال‌های زندگی تنظیم‌شده با کیفیت (QALYs) و نسبت‌های هزینه اثربخشی افزایشی (ICERs) اندازه‌گیری شد. داروی X نمی‌توانست بیش از 10.77 دلار در هر دوز روزانه هزینه داشته باشد تا با تمایل به پرداخت مقرون‌به‌صرفه باشد. WTP) آستانه 50000 دلار / QALY.با 40.00 دلار در هر دوز روزانه، داروی X به نسبت اثربخشی هزینه افزایشی 26,088,369.00 دلار به ازای هر QALY به دست آورد.تجزیه و تحلیل حساسیت یک طرفه نشان داد که پلی استایرن سولفونات سدیم گزینه مقرون به صرفه برای بروز CN ≤ 19.9٪ است.محدودیت ها شامل اطلاعات ناقص در مورد پیامدهای سرپایی و فقدان داده هایی است که مستقیماً پلی استایرن سولفونات سدیم را با جایگزین های بالقوه مقایسه می کند. گزینه های جایگزین ممکن است مقرون به صرفه نباشند مگر اینکه قیمتی مشابه با پلی استایرن سولفونات سدیم داشته باشند.این تجزیه و تحلیل ممکن است تصمیمات مربوط به پذیرش عوامل جایگزین برای کنترل هیپرکالمی مزمن را راهنمایی کند و پیشنهاد می کند که پلی استایرن سولفونات سدیم به عنوان یک کنترل فعال در آزمایشات بالینی این عوامل استفاده شود.