این مقاله استفاده از پردازش پلاسمای تحت فشار اتمسفر را برای القای پیوند شیمیایی پلی (اتیلن گلیکول) متیل اتر متاکریلات (PEGMA) بر روی سطوح پلی استایرن (PS) و پلی (متیل متاکریلات) (PMMA) با هدف دستیابی به یک ترکیب لایه ای گزارش می کند. در برابر جذب پروتئین مقاوم است.تیمار پلاسما با استفاده از یک راکتور تخلیه سد دی الکتریک (DBD) با PEGMA با وزن مولکولی (MW) 1000 و 2000، PEGMA (1000) و PEGMA (2000) انجام شد، که در یک روش دو مرحله ای پیوند زده شد: (1) گروه های واکنشی بر روی سطح پلیمر و به دنبال آن (2) واکنش های افزودن رادیکال با PEGMA ایجاد می شوند.شیمی سطح، انسجام و توپوگرافی سطوح پیوند شده با PEGMA به‌ترتیب توسط طیف‌سنجی فوتوالکترون اشعه ایکس (XPS)، طیف‌سنجی جرمی یونی ثانویه زمان پرواز (ToF-SIMS) و میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) مشخص شد. .منسجم ترین لایه های PEGMA پیوند شده برای ماکرومولکول PEGMA 2000 مگاواتی مشاهده شد، DBD که با دوز انرژی 105.0 J/cm2 پردازش شده است، همانطور که توسط تصاویر ToF-SIMS نشان داده شده است.اثر لایه PEGMA شیمیایی جذب شده بر جذب پروتئین با ارزیابی پاسخ سطحی به آلبومین سرم گاوی (BSA) با استفاده از XPS ارزیابی شد.BSA به عنوان یک پروتئین مدل برای تعیین ترکیب ماکرومولکولی پیوندی لایه PEGMA استفاده شد.در حالی که سطوح PEGMA (1000) مقداری جذب پروتئین را نشان می‌دهند، سطوح PEGMA (2000) به نظر می‌رسد که هیچ مقدار قابل اندازه‌گیری پروتئین را جذب نمی‌کنند، که ترکیب سطحی بهینه را برای یک سطح غیر رسوب‌کننده تأیید می‌کند.
