محصولات

سیتیکولین (CDP-کولین) یک واسطه کلیدی در بیوسنتز فسفاتیدیل کولین، یک جزء مهم از غشای سلول عصبی است.نشان داده شده است که هم در مدل‌های حیوانی و هم در آزمایش‌های بالینی سکته مغزی غیر آمریکایی اثرات مفیدی دارد.این مطالعه شامل یک کارآزمایی تصادفی شده (3 دوز سیتیکولین به 1 دارونما)، کارآزمایی دوسوکور با وسیله نقلیه در 21 مرکز ایالات متحده بود.درمان قرار بود 24 ساعت پس از شروع سکته شروع شود و به مدت 6 هفته به صورت خوراکی ادامه یابد.ارزیابی نتیجه نهایی در 12 هفته بود.دویست و پنجاه و نه بیمار با تقریباً 65 نفر در هر یک از چهار گروه وارد مطالعه شدند.میانگین زمان از شروع سکته مغزی تا درمان 14.5 ساعت بود و تفاوت معنی داری در ویژگی های پایه بین چهار گروه به جز وزن بیمار وجود نداشت.تفاوت معنی‌داری بین گروه‌هایی که از درمان سیتیکولین حمایت می‌کردند، از نظر پیامد عملکردی که با مقیاس بارتل و مقیاس رنکین اندازه‌گیری شد، ارزیابی عصبی که توسط مقیاس سکته مغزی موسسه ملی بهداشت (NIH) اندازه‌گیری شد، و عملکرد شناختی که با اندازه‌گیری شد مشاهده شد. آزمون وضعیت ذهنی کوچکهنگامی که مقیاس سکته مغزی پایه NIH به عنوان متغیر کمکی مورد استفاده قرار گرفت، هم گروه سیتیکولین 500 میلی گرم و هم گروه سیتیکولین 2000 میلی گرم از نظر درصد بیمارانی که نتایج مطلوبی در شاخص بارتل در 90 روز داشتند، بهبود قابل توجهی داشتند.هیچ عارضه جانبی جدی مرتبط با دارو یا مرگ در این مطالعه وجود نداشت.این مطالعه نشان می دهد که سیتیکولین خوراکی را می توان به طور ایمن با حداقل عوارض جانبی در درمان سکته حاد استفاده کرد.به نظر می رسد سیتیکولین نتیجه عملکردی را بهبود می بخشد و نقص عصبی را کاهش می دهد با 500 میلی گرم سیتیکولین که دوز بهینه به نظر می رسد.