محصولات

مهار β-کربنیک انیدرازها (CAs، EC 4.2.1.1) از قارچ‌های بیماری‌زا Cryptococcus neoformans (Can2) و Candida albicans (Nce103) با مجموعه‌ای از 25 کربوکسیلات آلیفاتیک و آروماتیک شاخه‌دار بررسی شده‌است.ایزوفرم های انسانی hCA I و II نیز برای مقایسه در مطالعه گنجانده شدند.کربوکسیلات‌های آلیفاتیک عموماً مهارکننده‌های hCA I و II میلی‌مولار و مهارکننده‌های β-CA میکرومولار/زیر میکرومولار کم بودند.کربوکسیلات‌های آروماتیک، مهارکننده‌های میکرومولاری چهار آنزیم بودند، اما برخی از آنها فعالیت نانومولاری پایینی در برابر آنزیم‌های بیماری‌زای قارچی نشان دادند.4-هیدروکسی و 4 متوکسی بنزوات Can2 را با K (I)s 9.5-9.9 نانومتر مهار کردند.متیل استرها، هیدروکسامات‌ها، هیدرازیدها و کربوکسامیدهای برخی از این مشتقات نیز مهارکننده‌های موثر آلفا و β-CAs در اینجا مورد بررسی قرار گرفتند.

پارابن ها از جمله مواد نگهدارنده ای هستند که اغلب برای مهار رشد میکروبی و افزایش عمر مفید طیف وسیعی از محصولات مصرفی استفاده می شوند.هدف از مطالعه حاضر به دست آوردن بینشی در مورد متابولیسم پارابن ها در سلول های سرطان پستان (MCF7) بود، زیرا آنها فعالیت استروژنی را نسبت به این سلول ها نشان داده اند و در بافت های سرطان پستان شناسایی شده اند.سمیت پارابن ها برای سلول های MCF7 با استفاده از سنجش MTT تعیین شد.هیدرولیز متیل، بوتیل و بنزیل پارابن به اسید p-هیدروکسی بنزوئیک در سلول‌های MCF7 کشت‌شده و هموژنه‌های سلولی مورد بررسی قرار گرفت.Glucuronidation و sulfoconjugation در هموژنه‌های MCF7 مورد مطالعه قرار گرفت و پارابن‌ها با HPLC آنالیز شدند.متیل پارابن به مراتب کمتر از بوتیل و بنزیل پارابن سمی است.پارابن‌ها در هموژنه‌های MCF7 کاملاً پایدار بودند در حالی که p-نیتروفنیل استات، یک نوع سوبسترا، تحت هیدرولیز قرار گرفت.هموژن های سلولی MCF7 فعالیت های گلوکورونیداسیون و سولفوکونژوگاسیون را نسبت به پارابن ها بیان نکردند.پایداری بالاتر پارابن ها ممکن است تجمع آنها را در بافت سرطان سینه توضیح دهد.