بیوسنتز پروتئوگلیکان ها و گلیکوزآمینوگلیکان ها در حضور p-nitrophenyl-xyloside با استفاده از یک سیستم کشت سلولی گرانولوزای تخمدان اولیه موش مورد مطالعه قرار گرفت.افزودن p-nitrophenyl-xyloside به محیط کشت سلولی باعث افزایش 700 درصدی ادغام [35S] سولفات (ED50 در 0.03 میلی‌مولار) به ماکرومولکول‌ها شد که شامل زنجیره‌های سولفات کندرویتین آزاد آغاز شده روی زایلوزید و پروتئوگلیکان‌های بومی بود.زنجیره‌های سولفات کندرویتین آزاد آغاز شده روی زایلوزید تقریباً به طور انحصاری در محیط ترشح می‌شوند.اندازه مولکولی زنجیره‌های کندرویتین سولفات از 40000 به 21000 کاهش یافت زیرا کل [35S] ادغام سولفات افزایش یافت، که نشان می‌دهد افزایش سنتز کندرویتین سولفات مکانیسم طبیعی خاتمه زنجیره گلیکوزآمینوگلیکان را مختل می‌کند.بیوسنتز پروتئوگلیکان های سولفات هپاران به احتمال زیاد به دلیل رقابت در سطح پیش سازهای UDP-قند تقریباً 50٪ کاهش یافت.[35S] ادغام سولفات با افزودن سیکلوهگزیماید با نیمه زمان اولیه تقریباً 2 ساعت در حضور زایلوزید بسته شد، در حالی که در غیاب زایلوزید حدود 20 دقیقه بود.این تفاوت احتمالاً نشان دهنده نرخ گردش ظرفیت سنتز گلیکوزامینوگلیکان به عنوان یک کل است.نرخ گردش ظرفیت سنتز گلیکوزآمینوگلیکان مشاهده شده در سلول‌های گرانولوزای تخمدان بسیار کوتاه‌تر از آنچه در سلول‌های غضروفی مشاهده شده بود، نشان‌دهنده تسلط نسبی فعالیت بیوسنتزی پروتئوگلیکان در کل فعالیت متابولیک سلول‌ها بود.
